Door Dirk van Roode (manager public affairs bij Nederland ICT)
Sinds 1 januari 2013 zijn importeurs en fabrikanten van onder meer smartphones, pc's, laptops en tablets verplicht om per product een thuiskopievergoeding af te staan aan de Stichting Thuiskopie. Die afdracht bestaat al sinds de tijd van de cassettebandjes en dient om auteursrechthebbenden te compenseren voor schade uit het thuiskopiëren. Het thuiskopiesysteem was al onduidelijk, oncontroleerbaar en onuitvoerbaar, maar sinds de uitbreiding in 2013 zijn de problemen verergerd.
Een belangrijke bron van de onuitvoerbaarheid is het (logische) onderscheid tussen zakelijk en privégebruik. Zakelijk gebruik is vrijgesteld van heffingen. Hoe dat onderscheid in de praktijk wordt gemaakt, is volslagen onduidelijk en is onderwerp van rechtszaken. Daarnaast lopen nog vele andere zaken, die ervoor zorgen dat bedrijven en consumenten niet meer weten wie wat, hoeveel en wanneer moet betalen. Thuiskopie heeft een claim tegen de Staat lopen wegens gemiste inkomsten, een aantal ICT-bedrijven bereidt een claim voor tegen de Staat voor het geval er te veel is betaald in verband met onterecht meerekenen van kopieën uit illegale bron. Daarnaast heeft Thuiskopie zaken lopen tegen bedrijven die volgens haar niet (genoeg) betalen. Andersom hebben bedrijven zaken aangespannen tegen Thuiskopie over onterecht betaalde bedragen. En op Europees niveau zijn nog veel meer juridische kwesties aanhangig gemaakt. Een juridische doolhof, waar zowel bedrijfsleven als consumenten en artiesten voortdurend in vastlopen.
Het falen van dit systeem wordt echter door meer duidelijk gemaakt dan een overvloed aan rechtszaken. Zo weten consumenten niet dat ze een heffing betalen en komt het geld niet terecht bij degenen die er recht op hebben.
Het systeem piept en kraakt dus aan alle kanten. Er is nu behoefte aan duidelijkheid. Bedrijven moeten weten waar ze aan toe zijn. H>>
Lees verder..
Sinds 1 januari 2013 zijn importeurs en fabrikanten van onder meer smartphones, pc's, laptops en tablets verplicht om per product een thuiskopievergoeding af te staan aan de Stichting Thuiskopie. Die afdracht bestaat al sinds de tijd van de cassettebandjes en dient om auteursrechthebbenden te compenseren voor schade uit het thuiskopiëren. Het thuiskopiesysteem was al onduidelijk, oncontroleerbaar en onuitvoerbaar, maar sinds de uitbreiding in 2013 zijn de problemen verergerd.
Een belangrijke bron van de onuitvoerbaarheid is het (logische) onderscheid tussen zakelijk en privégebruik. Zakelijk gebruik is vrijgesteld van heffingen. Hoe dat onderscheid in de praktijk wordt gemaakt, is volslagen onduidelijk en is onderwerp van rechtszaken. Daarnaast lopen nog vele andere zaken, die ervoor zorgen dat bedrijven en consumenten niet meer weten wie wat, hoeveel en wanneer moet betalen. Thuiskopie heeft een claim tegen de Staat lopen wegens gemiste inkomsten, een aantal ICT-bedrijven bereidt een claim voor tegen de Staat voor het geval er te veel is betaald in verband met onterecht meerekenen van kopieën uit illegale bron. Daarnaast heeft Thuiskopie zaken lopen tegen bedrijven die volgens haar niet (genoeg) betalen. Andersom hebben bedrijven zaken aangespannen tegen Thuiskopie over onterecht betaalde bedragen. En op Europees niveau zijn nog veel meer juridische kwesties aanhangig gemaakt. Een juridische doolhof, waar zowel bedrijfsleven als consumenten en artiesten voortdurend in vastlopen.
Het falen van dit systeem wordt echter door meer duidelijk gemaakt dan een overvloed aan rechtszaken. Zo weten consumenten niet dat ze een heffing betalen en komt het geld niet terecht bij degenen die er recht op hebben.
Het systeem piept en kraakt dus aan alle kanten. Er is nu behoefte aan duidelijkheid. Bedrijven moeten weten waar ze aan toe zijn. H>>
Lees verder..